Það læðist alltaf öðru hverju eithvað nýtt og spennandi hingað heim..
og stundum ef ég er heppin er þetta nýja bara alls ekki nýtt.....
heldur eldgamalt eins og þessi gamli gler vínkútur sem við fundum í geymslunni hjá tengdó,
(hún vissi svosem nákvæmlega hvar, í yfirfullri geymslunni hann væri)
þetta kallaði að sjálfsögðu á smá enduruppröðun,
brúnt gler passar vel með grænum glerkútnum, kertaafgangar í gömlum diski úr góða hirðinum og einn hvítur túlípani lifgar svo upp á allt saman og minnir okkur á bjartari tíma.
já við vorum búin að ræða það eithvað í síðasta pósti að vorið sé á næsta leiti, dagurinn orðinn lengri, seríurnar komnar niður og blómin njóta sín á borðum.
En enn verður svo ósköp dimmt á kvöldin svo að........
.....ein serian fór ekki langt í bili.
Á kvöldin er svo bara að skella í samband og konan er voða sátt.
já tíðarandinn gengur í hringi.
Litaðar glerflöskur, vínkútar og kopar sem fyrir stuttu síðan þótti nú ekki gjaldgengt og flott
en fær nú nýtt líf á nýjum tímum.
Í sömu ferð og kúturinn góði fanst hjá tengdó, vorum við að sækja eldgamlann og alveg æðislegann sparksleða sem þær systurnar höfðu átt og rennt sér á sem börn.
Ég hef verið að bíða eftir snjófærð til að stilla honum upp og nota hér á blogginu, en ætli ég endi ekki með mynd af honum í forstofunni eða á snjólausri stéttinni,
en hann er algjör gersemi.
og á eflaust eftir að njóta sín vel hér úti næsta vetur.
kveðja
Stína Sæm