Það er eithvað við hús sem standa auð og yfirgefin,
einhvað ævintýralegt og líka svo dapurlegt,
og fátt er draugalegra en úrsér vaxinn gróður sem umvefur tóma glugga.
Öll eiga húsin óðekkta sögu.
Það er auðvelt að ýminda sér söguna og spinna heilu ævintýrin....
um kynslóðir sem lifðu og dóu...
um gleði og sorgir.
um ástir og örlög,
um stórbýli með vinnuhjú...
um vonir og sigra
um stórar fjölsyldur sem lifðu á ást og hlýgu
og jafnvel um heilu þorpin..
Eg hef alltaf heillast af eyðibýlum,
veit ekki hvort það er fegurðin í þessu gamla og slitna eða einhver forvitni um lífið sem áður var.
En ævintyrin lifna svo sannarlega við og heilu sögurnar verða til,
þegar ég horfi á fölnaða málninguna og brotnar rúðurnar.
Takk fyrir að fylgja mér í ævintýraheiminn
kveðja
Æijá.
ReplyDelete